JĘZYK SZTUKI W OPOWIADANIACH GUSTAWA HERLINGA-GRUDZIŃSKIEGO — PORTRET WENECKI

Abstract

Artykuł przybliża etapy kształtowania się wrażliwości artystycznej w twórczości Gustawa Herlinga Grudzińskiego. W opowiadaniach tego pisarza sztuka oraz język sztuki pełnią, jak się okazuje, rolę fundamentalną — szczególnie odkąd Herling-Grudziński odbył pódróż do Włoch, o której sam pisał, że miała na jego późniejsze wybory estetyczne ogromny wpływ. Arcydzieła Italii odcisnęły na pisarstwie Herlinga-Grudzińskiego tym większe piętno, że spędził on tam większość życia. Rola, jaką dzieła sztuki pełnią u Herlinga-Grudzińskiego nie ma jednak nic wspólnego ze współczesnym estetyzmem literackim. “Forma” jest u pisarza funckją “treści”, rolą twórcy jest odnalezienie słów adekwatnych dla opisu rzeczy. Na najwyższym poziomie dzieła oraz język sztuki okazują się być nośnikami treści metafizycznych w twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.